به وبلاگ یس خوش آمدید

#بهاییان
باید کودکان خود را با خدای یکتا و پیغمبران راستین و ائمه معصومین
آنقدر آشنا کنیم که بهاییت نتواند با پول و مقام و پست و حتی بال جادویی هم بهایی نشوند
سمیه رضایی میرقاید

✅ نامه سرگشاده حاج آقای خالقی به فرزندان خانم داوودی(معاون آموزش مرکز)
#قسمت_اول

همزمان با نخستین شب جمعه رحلت غم انگیز و جانکاه سرکار خانم داودی @معاون آموزش مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران، جناب آقای @خالقی معاون آموزش سابق حوزه‌های علمیه خواهران در پیامی خطاب به فرزاندان ایشان، دلنوشته کوتاه آن مسافر آسمانی را به مناسبت شهادت حاج قاسم منتشر کرد.
آقای خالقی در این پیام آورده است: ایشان در اولین شب جمعه بعد از شهادت حاج قاسم، متنی را برایم فرستاد که گویا حرف دل این پنجشنبه ما در فراق خود اوست:
«عصر پنجشنبه همیشه یادآور عزیزان آسمانی مان است؛ اما این پنجشنبه جور دیگری است…، بغض گلوگیر، دلتنگی سخت و سیل بی پایان اشک… .
خدایا این عزیزتر از جانمان را آنگونه که خود سزاوار میزبانی هستی؛ بپذیر. بر قلب سوخته ما رحم کن و به زودی زود، چشمانمان را به دیدارش در رکاب مولایمان منور گردان. خدایا ما را شبه سلیمانی گردان…»
متن پیام آقای خالقی به محمدامین و فهمیه، فرزندان فریده داودی چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
عزیزانم محمد امین و فهیمه!
سلام و هزار تسلیت!
مادر سفر کرده شما، از دید من بانویی بود فریده؛ به مسمای اسمش خاص و کم نظیر! شاید بتوان “شهیده خدمت"ش نامید؛ گرچه هنوز عروجش را باور نکرده ایم.
 از آشنایی و آغاز زمان همکاری مان، بیش از بیست سال گذشته است. بعد از گذشت چنین مدت طولانی ای در مجموع می توانم اینطور معرفی اش کنم: خدمتگزار حوزه، خوش استعداد، تکلیف مدار، پرکار و کم توقع، دارای عزت نفس، ایثارگر، خیررسان، بی اعتنا به دنیا، دارای فهم و درک عمیق از حوادث، مدیر و مدبر، علاقمند به اهلبیت علیهم السلام و باورمند به نظام و رهبری و شهدا و یک همسر و مادر خوب.
توصیف آدم های خاص، آسان نیست، اما می توان از مجموع رفتارهایشان نمونه هایی ارایه داد تا به شناساندن آنان کمی کمک کند. من هم بخشی از آنچه در دو دهه همکاری از او دیده ام؛ برایتان می نویسم:

- مادرتان در کسوت استادی حوزه، مسئولیت مدرسه علمیه و سال ها مدیریت ارشد در مرکز مدیریت، به حوزه های علمیه خواهران در نوع خود، خدمتی بی نظیر کرد. جمعی محدود از خواهران، با حفظ ارزش های دینی و اخلاقی، مراعات تقوا و ایجاد آرامش و حفظ سلامت محیط، در شکل گیری، رشد و ثمر دهی شجره طیبه مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران نقشی مهم داشتند و بزرگ ترین خدمت را به آن مجموعه مبارک نمودند. در عرصه قیامت کبری در پیشگاه خدای تعالی شهادت خواهم داد که در این دوره طولانی، یک غیبت از همکاران خواهر خودم در معاونت های آموزش و پژوهش نشنیدم، یک جمله که بوی تعفن منیت از آن استشمام شود، بر زبانشان جاری نشد و از آنان خدمتی جز برای خدا ندیدم و باز شهادت خواهم داد که در ایجاد این فضای ایمانی مادر شما نقش اساسی ایفا می کرد.

 - خواهر دینی من خوش استعداد بود و فهمی تحلیلی داشت. خوب درس می خواند و خوب تدریس می کرد، موجز می نوشت و بلیغ سخن می گفت.

- تکلیف مدار بود. پیشنهاد پست معاونت آموزش مرکز مدیریت، از سال 81 در باره اش طرح شد. اما حاضر به پذیرش آن نشد تا وقتی که در سال 96 احساس تکلیف کرد و با اکراه آن را پذیرفت.

- پرکار و کم توقع بود. حداقل در بین مسئولان، بیشترین وقت را بدون دریافت مزیتی اضافی؛ برای کار مرکز می گذاشت. رسما و کتبا خواسته بود برایش اضافه کاری محاسبه نشود. در مدت مسئولیت، از امکانات مرکز برای رفت و آمد استفاده نکرد.

- عزت نفس داشت. ناگزیرم در اینجا رازش را برایتان فاش کنم. علیرغم خواست بنده و مسئولان وقت مرکز، حق الزحمه محمد امین عزیز در مدت همکاری اش با معاونت آموزش، از جیب مادر پرداخت شد؛ به درخواست و اصرار مادر.

- از خود گذشته بود. برای خدمت به مرکز تا پای جان، ایثار کرد. می توانست بعد از بازنشستگی، مخصوصا در ایام شیوع بیماری همه گیر، در خانه بماند. اما با وجود پیدایش علایم اولیه بیماری؛ بازهم پای کار ایستاد. مانند دوست عزیزم شهید قهاری که قبل از عملیات والفجر 8 ، دوره وظیفه اش تمام شد؛ اما گفت: می مانم تا بعد از عملیات و در همان عملیات شهید شد! با این تفاوت که او خودش وظیفه اش را تشخیص داد و عمل کرد اما اینجا خانم داودی، تسلیم تشخیص وظیفه دیگران شد.

- خیرخواه دیگران و سخاوتمند بود. به نیازمندان کمک و مساعدت بلاعوض داشت و گاهی برای کمک به معیشت دیگران، برایشان وام یا نماز و روزه استیجاری فراهم می کرد.

- به دنیا و عناوین اعتباری اش اعتنایی نداشت. زیر عکس مرحوم علامه طباطبایی نوشتم: “باور می کنید آدم حاضر نیست لذت تماشای این عکس را با لذت حکومت بر هفت اقلیم جهان هستی عوض کند؟” پاسخ داد: “حکومت برهفت اقلیم که لذت نیست، یک چیز بگویید که لذت داشته باشد!” در عین حال مقدس مآب نبود و به زهدگرایی تظاهر نمی کرد.

- در امور مدیریتی، خوب فکر می کرد؛ خوب می فهمید، خوب تصمیم می گرفت و در حد امکان، شجاعانه و قاطع عمل می کرد. از وقایع و رخدادها تحلیلی درست ارایه می داد و در مسائل تلخ و شیرین مرکز، واقع بینانه و منصفانه قضاوت می کرد. در شناخت آدم ها، تیزبین بود و در کوتاه ترین برخورد؛ شناخت خوبی از آنها پیدا می کرد.

- به اهلبیت علیهم السلام، علاقه فراوان داشت. با وجود سنگینی وظایف و اشتغال دائم به آنها؛ در مجالس زیارت عاشورا و روضه مرکز، معمولا حضور می یافت و فرصت را برای زیارت حرم مطهر رضوی غنیمت می شمرد… امید داریم روح پاکش مستقیم به دیدار حضرات معصومین علیهم السلام در جهانی دیگر و بالاتر شتافته باشد ان شاءالله.