به وبلاگ یس خوش آمدید

منظور از «ازدواج سفید» زندگی مشترک زن و مرد بدون ازداوج رسمی است. یعنی به گونه ای که زن و مرد بدون اینکه خطبه عقد یا صیغه بینشان جاری شود برای زندگی زیر یک سقف می‌روند.

ازدواج سفید
ازدواج پدیده ای است که از دیرباز و از زمان پیدایش انسان بوده و تا امروز نیز ادامه داشته است. حالا بماند که در این دوره زمان از یک طرف دیگر تمایلی برای ازدواج وجود ندارد و سن ازدواج در حال افزایش است و از طرف دیگر انواع و اقسام ازدواج‌ها به وجود آمده مثل «ازدواج موقت»، «ازدواج صوری»، «ازدواج صیغه ای» و… و از طرفی میزان طلاق هم چه به صورت رسمی چه عاطفی افزایش پیدا کرده.

ابتکار در گزارشی به سراغ یکی از پدیده‌های ازدواج به نام «ازدواج سفید» رفته که در سال‌های اخیر به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرده است. حتی کار به جایی رسیده که رسانه‌ها و کارشناس‌ها نیز به آن می‌پردازند. منظور از «ازدواج سفید» زندگی مشترک زن و مرد بدون ازداوج رسمی است. یعنی به گونه ای که زن و مرد بدون اینکه خطبه عقد یا صیغه بینشان جاری شود برای زندگی زیر یک سقف می‌روند. البته معمولا این اتفاق با آگاهی پدر و مادرها و خانواده هر دو طرف صورت می‌گیرد و آن دو مانند یک زن و شوهر با هم زندگی می‌کنند نه همخانه، دوستانه و… به علت اینکه جامعه ایران یک جامعه ایرانی-اسلامی است و چنین پدیده‌هایی در آن به هیچ عنوان تعریف نشده به صورت مخفیانه انجام می‌شود. به همین منظور نیز آماری درخصوص تعداد این نوع ازدواج‌ها در دست نیست.

رعنا و حامد 4 سال می‌شود که به صورت ازدواج سفید با هم در یک خانه زندگی می‌کنند و می‌گویند علاقه ای برای ثبت ازدواجشان ندارد. آنها مانند هر زن و شوهری حلقه به دست دارند و در تمام محافل و جمع‌ها خود را به عنوان زن و شوهر نه همخانه معرفی می‌کنند. مژگان می‌گوید: «حامد را 8 سال است که می‌شناسم بعد از یک سال که از آشناییمان می‌گذشت متوجه شدیم که خیلی از علایق و سلایقمان مانند یکدیگر است برای همین به هم نزدیک تر شدیم و 6 سال پیش حتی خانواده هایمان در جریان آشنایی ما دو نفر بودند.» او به زمانی اشاره می‌کند که تصمیم می‌گیرند با هم زندگی کنند: «بعد از چند سال دیدیم که می‌توانیم با هم زندگی کنیم و از هرنظر با هم توافق نظر داریم. حتی هر دو اعتقادی به ازدواج نداشتیم به همین خاطر زمانی که با خانواده هایمان مطرح کردیم در ابتدا چندان راضی نبودند اما وقتی دیدند که ما تصمیم جدی گرفته ایم پذیرفتند.»

«در «ازدواج سفید» به خاطر اینکه هیچ کجا سندی مبنی بر زن و شوهری ثبت نشده است به همین خاطر خیلی راحت این دختر و پسر می‌توانند رابطه خود را پایان بدهند بدون اینکه اتفاقی افتاده و کسی از کسی انتظار و توقعی داشته باشد به همین خاطر در این دوره و زمانه چه چیزی بهتر از این اتفاق؟» او این پدیده را یک پدیده غربی می‌داند که در خانواده‌های امروزی بدون اینکه بدانند چنین فرهنگی در جامعه وجود ندارد رخنه کرده است

حامد می‌گوید همخانه بودن با نوع زندگی آنها فرق می‌کند: «ما نوع زندگی مان به گونه ای نیست که هرکس وارد آن شود احساس کند همخانه هستیم بلکه تمام رفتارهای یک زن و شوهر معمولی را داریم. صبح با هم به سر کار می‌رویم و بعد از ظهر به خانه می‌آیم و شام می‌خوریم. نه از رفیق بازی خبری است و نه دوران مجردی. خرج خانه را به صورتی درمی آوریم که مانند همخانه‌ها به اصطلاح به صورت «دنگی» نباشد بلکه هرکس هرآنقدر که در توان داشته باشد می‌گذارد و حتی یک حساب مشترک پس انداز داریم.» او در ادامه صحبت هایش به دعواهایشان هم اشاره می‌کند: «در هر خانه ای دعوا وجود دارد و ما هم مانند بقیه دعوا و بعد از چند ساعت آشتی می‌کنیم. مدل دعواها یمان هم شبیه زن و شوهرهایی است که اسمشان در شناسنامه ثبت شده است.»

اگر می خواهید بیشتر بدانید : ازدواج سفید یعنی چه و چرا جوانان امروزی به دنبال آن هستند؟

همزیستی بدون ثبت یا همان «ازدواج سفید» اکنون در جوامع غربی به یک پدیده عادی بدل شده است. حتی در آمریکا که از نظر روابط زن و مرد محافظه کارتر
است و پیش از 1970 این مساله غیرقانونی بود، اکنون به یک پدیده نسبتا عادی بدل شده است. از دهه 70 میلادی تا کنون تصویر زن در جوامع غربی تغییر فاحشی کرده است. جنبش آزادی زن که به انقلاب جنسی معروف شد، تغییرات عینی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، موقعیت زن را در این جوامع متحول کرد. در متن این تحول مناسبات زن و مرد نیز متحول شد. یکی از این تحولات در رشد همزیستی مرد و زن بدون ازدواج رسمی است که البته در ایران به گفته دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران این پدیده برخلاف جوامع غربی کاملا به ضرر دختران ایرانی است: «بیشتر از 90 درصد رابطه دختر و پسرها به ازدواج نمی‌رسد؛ چون معمولا خود پسر یا خانواده او حاضر نمی‌شوند چنین دختری که با پسرش در ارتباط است را برای پسر خود بگیرند.

آن درصد باقیمانده نیز اگر به ازدواج ختم شود به این خاطر بوده دختر از نظر سطح خانوادگی و مالی بالاتر از خانواده پسر است و پسر به این دلیل ازدواج می‌کند تا از امکانات دختر و خانواده اش به نفع خود بهره ببرد.» او توضیح می‌دهد: «دخترها در جامعه ما ضرر می‌کنند چون فرهنگ جامعه ما اینچنین است که وقتی دختری با یک پسر در رابطه باشد بعد از پایان یافتن آن رابطه کسی به سراغش نخواهد رفت و این اتفاق ضربه سنگینی خواهدبود که بر دختران جامعه وارد می‌شود.» اقلیما درباره پدیده «ازدواج سفید» می‌گوید: «این نوع ازدواج‌ها همان نامزدی قدیم است که دیگر در جامعه در حال فراموشی است.» او ادامه می‌دهد: «خانواده‌ها به دلیل اینکه گرفتار و درگیر مشکلات هستند دیگر فرصت سر و کله زدن با فرزندان خود را ندارند و وقتی ببینند تصمیمی گرفته که شاید با شرایط آنها همخوانی نداشته باشد اما چون قدرت، حوصله و وقت چانه زنی با فرزند خود را ندارند می‌گذارند هرکار که دلش می‌خواهد انجام بدهند.»

ازدواج سفید راهی برای فرار از مسئولیت
این مددکار اجتماعی یکی از بزرگترین علت‌هایی که خانواده‌ها به «ازدواج سفید» تن در می‌دهند به این خاطر است که از بار مسئولیت خود کم کنند: در ازدواج سفید به خاطر اینکه هیچ کجا سندی مبنی بر زن و شوهری ثبت نشده است به همین خاطر خیلی راحت این دختر و پسر می‌توانند رابطه خود را پایان بدهند بدون اینکه اتفاقی افتاده و کسی از کسی انتظار و توقعی داشته باشد به همین خاطر در این دوره و زمانه چه چیزی بهتر از این اتفاق؟» او این پدیده را یک پدیده غربی می‌داند که در خانواده‌های امروزی بدون اینکه بدانند چنین فرهنگی در جامعه وجود ندارد رخنه کرده است: «در فرانسه این نوع ازدواج‌ها صورت می‌گیرد تنها به خاطر منفعتشان و بعد از اینکه نیازشان برطرف شد از هم جدا می‌شوند اما در ایران جایی برای چنین رفتارهایی نیست. در این نوع کشورها این نوع ازدواج نوعی قدرت به زن داده می‌شود اما در ایران اینطور نیست؛ چون فرهنگ‌ها با هم فرق می‌کند.» اقلیما با بیان این نکته که چنین اتفاقی موجب فرو ریختگی فرهنگی خواهدشد بیان می‌کند: «محققان و جامعه شناسان وجود چنین پدیده‌هایی را مخرب می‌دانند و ازدواج سفید و انتخاب تجرد به جای ازدواج را مجموعه ای از عوارض این فروریختگی می‌نامند که یکی از مهمترین آنها به خاطر مشکلات اقتصادی است چون در این زمانه مردهای 34-35 ساله هم نمی‌توانند از پس یک زندگی بربیایند به همین خاطر یا ترجیح می‌دهند ازدواج نکنند یا روابط پنهانی داشته باشد.»

اگر می خواهید بیشتر بدانید : ازدواج سفید چه حاصلی دارد؟

ازدواج سفید در کشورهای دیگر
آمارها نشان می‌دهد امروزه، زندگی بدون ازدواج یکی از شیوه‌های رایج زندگی در غرب است. بیش از دوسوم زوج‌های آمریکایی پیش از ازدواج رسمی، مدتی را بدون ازدواج با یکدیگر زیر یک سقف می‌گذرانند. در سال 1994، حدود 3/7 میلیون زوج آمریکایی بدون ازدواج با یکدیگر زندگی می‌کردند و نزدیک به اواخر دهه 1990، حداقل 50 تا 60 درصد زوج‌ها حداقل پیش از ازدواج رسمی، مدتی را بدون ازدواج با یکدیگر می‌گذراندند. این در حالی است که تا پیش از 1970، زندگی بدون ازدواج در ایالات متحده غیرقانونی بود. طبق آمار آمریکا، تعداد زوج‌های ازدواج‌نکرده‌ای که با یکدیگر زندگی کرده‌اند، از 1960 تا2000 ده برابر شده و اکنون، زندگی بدون ازدواج، به مرحله‌ای عادی در روند آشنایی دو فرد تبدیل شده‌است.

دیگر کسی حاضر به امضای عقدنامه نیست؟
اینطور که به نظر می‌رسد از جمله عواملی که می‌تواند جوان‌ها را به سمت این دست از ازدواج‌ها بکشاند مشکلات مالی، محک زدن رابطه، آشنایی بیشتر و نداشتن اعتقاد به ازدواج می‌توانند دلایل زندگی مشترک بدون ازدواج باشند. همچنین هزینه بالای اجاره یا خرید مسکن و نبود تناسب دخل و خرج که در این دوره و زمانه بسیار برجسته‌است، می‌تواند دلایل دیگری باشد که موجب می‌شود کسی حاضر به امضای عقدنامه نباشد و زندگی بدون ازدواج یا ازدواج از نوع سفیدش را ترجیح بدهند

اسد‌اله قره‌خانی سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به برخورد نفتکش ایرانی با کشتی تجاری در نزدیک مرز‌های چین و کره جنوبی، گفت: آتش نفتکش تاکنون مهار نشده اما با توجه به اینکه هوا و جو در منطقه مساعد شده امکان اطفای حریق فراهم شده است.

وی با بیان اینکه امیر خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و امیر سیاری معاون هماهنگ کننده ارتش با نیروی دریایی چین وارد مذاکره شده‌اند و تیمی هم از سوی نیروی دریایی ایران به محل حادثه اعزام می‌شوند، افزود: با توجه به اینکه در محل سانحه 9 آتشبار وجود دارد در صورتی که این آتشبار‌ها همزمان برای خاموش کردن آتش اقدام کنند با توجه به کاهش شدت آتش، حتماً آتش نفتکش خاموش می‌شود.

بیشتر بخوانید

آخرین خبر از نفتکش ایرانی حادثه‌دیده در چین
اعزام هیئتی از ایران برای بررسی وضعیت نفتکش حادثه‌دیده
سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس با بیان اینکه پس از مهار آتش می‌توان وارد نفتکش شد، ادامه داد: احتمال زیاد وجود دارد که خدمه و ملوانان در قسمت‌های زیرین نفتکش محبوس شده باشند بنابراین احتمال زنده ماندنشان وجود دارد.

قره‌خانی با تأکید بر اینکه مسئولان چینی تاکنون بنا به دلایلی در این رابطه کم‌کاری داشته‌اند، تصریح کرد: یکی از دلایل تعلل مسئولان چینی این است که آنها چندان بی‌میل نبودند که کل محموله کشتی سوخته شود تا سواحل این کشور آلوده نشود.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس با بیان اینکه کشتی ژاپنی نیز به‌درخواست مسئولان ایران برای کمک و اطفاء حریق به محل سانحه اعزام شده، گفت: با ورود شرکت نفتکش، نیروی دریایی و همچنین ورود دستگاه دیپلماسی و برقراری ارتباط با نخست وزیر چین که کلیه اختیارات به‌عهده وی است، امکان اطفای آتش نفتکش وجود دارد

وی با بیان اینکه خدمه و ملوانان کشتی تجاری که زنده مانده‌اند باید از سوی دولت چین مورد بازجویی‌ها لازم قرار گیرند تا دلایل بروز حادثه مشخص شود، افزود: امکان دارد که سیستم‌های الکترونیکی و ماهواره‌ای هم آخرین اخبار و اطلاعات را ثبت کرده باشند که لازم است تا این اطلاعات نیز برای پی بردن به دلیل وقوع حادثه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس، با بیان اینکه کمیسیون انرژی قطعاً عوامل مختلف این حادثه را بررسی می‌کند، تصریح کرد: کمیسیون انرژی مجلس پس از بازگشت هیئت شرکت ملی نفتکش از آنها دعوت می‌کند تا در کمیسیون حضور یافته و گزارشی را به اعضای کمیسیون ارائه دهند تا کمیسیون نیز بررسی‌های لازم را درباره این حادثه انجام دهند.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس با بیان اینکه این نفتکش 32 خدمه داشته است، گفت: از این 32 خدمه 30 نفر تبعه ایرانی و 2 نفر بنگلادشی بوده‌اند که یکی از خدمه‌ها پیدا شده که در حال شناسایی و تشخیص هویت وی هستند.

قره خانی تصریح کرد:مسئولان شرکت ملی نفتکش ایران در خارج و داخل و همچنین مسئولان وزارت خارجه فعالیت‌های مستمری دارند تا ابتدا وضعیت خدمه و ملوانان کشتی و پس از آن خاموش کردن آتش را پیگیری می‌کنند که متاسفانه تا کنون توفیقاتی حاصل نشده است.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس با تاکید بر اینکه مسئولان کشور‌های ژاپن و کره آمادگی خود را برای کمک اعلام کرده‌اند، اظهار داشت: نخست وزیر چین نیز به تمامی نیرو‌ها جهت اتفاع حریق و یافتن خدمه کشتی صادر کرده است.

سیاست حسن روحانی در مسئله هسته‌ای ایران، تلاش برای خروج پرونده ایران از شورای امنیت در کنار تکمیل فناوری هسته‌ای در کشور است.[۱] حسن روحانی می‌گوید هم برای ایران و هم برای دشمنان و کشورهای غربی تنها روش، گفتگو و مذاکره است. مقصود دولت بایستی در نهایت این باشد که تحریم‌ها زدوده شود؛ چرا که به سود ملت ما نمی‌باشد. اینکه در کدام نشست و به چه شکل موضوع لغو تحریم‌ها را مطرح کنیم، یک تاکتیک مذاکراتی است. باید مقداری راهکارها و لحن و ادبیات‌مان تغییر کند. ضمن اینکه به نظم جهانی انتقاداتی دارم اما به معنی تقابل با دنیا هم نیست. باید به نوعی با دنیا در تعامل باشیم که هزینه‌هایمان را کاهش دهیم و خود را به مقاصدی که در سند چشم‌انداز است نزدیک کنیم. اگر غرب حقیقتاً به دنبال اعتماد نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران است روشی جز مذاکره ندارد و ما هم برای نیل به حقوق‌مان و شکستن تحریم‌ها و گذر از مسیری که اکنون دشمن برای ما به وجود آورده است مذاکره بهترین روش است. در جهان سیاست خارجی نیاز است به دنبال یارگیری باشیم. در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ۳۵ کشور وجود دارد که باید از میان آنها یارگیری کنیم تا به مقصودمان برسیم. حسن روحانی گفته است بایستی اسلوبی را برگزینیم که ایران را به هدفش برساند نه راهی که تکبیرآفرین باشد. یکی از مجال‌هایی که برای آمریکایی‌ها موجود است در صحنه ۱+۵ است. اگر آنها قصد دارند در خصوص پرونده هسته‌ای سخن بگویند مذاکرات فرصت مناسبی است، اما اینکه آمریکا به جلسات می‌آید و سختگیری و مقاومت نابجا می‌کند فرصتی است که از دست می‌رود.

روحانی گفته است در دوران حضور من در دولت تعداد تولیدات هسته‌ای ما ۱۵۰ عدد بود و ما در تلاش بودیم تا دروغ بودن ادعای آمریکا را اثبات کنیم و با ارشادات رهبری به فناوری دست یافتیم و این امر محقق شد. وی در بیان انتقاد خود نسبت به روند موجود مذاکرات هسته‌ای با بیان اینکه مذاکرات در زمان ما در سطح وزرا و روسای کشورها در حال انجام بود گفت: متأسفانه مذاکرات در حال حاضر در حد مدیرکل ۵ کشور صورت می‌گیرد و تنها دیپلمات ارشد حاضر در مذاکرات نماینده ایران است.[۲]

روحانی در پاسخ به منتقدان وی که معتقدند در زمان اوهمه برنامه هسته‌ای کشور متوقف شده است، می‌گوید در مذاکرات سعدآباد توافق نامه‌ای امضا نشد و بیانیه صادر شد و اظهاراتی در این مورد کذب است؛ ما فناوری‌ها را کامل کردیم؛ تعداد سانتریفیوژها در زمستان ۱۳۸۳ تکمیل شد، پروژه آب سنگین و کیک زرد هم در سال ۱۳۸۳تکمیل شد.[۲]

حسن روحانی برای تشکیل کابینه دولت تدبیر و امید، چهار کارگروه اقتصادی، سیاست خارجی، سیاست داخلی و مسائل فرهنگی و اجتماعی را تشکیل داده است که زیر نظر این چهار کمیته؛ ۲۰ کارگروه مشغول به کار هستند، از ۵۰۰ نفر از صاحبنظران و شخصیت‌های فرهیخته، دانشگاهی با سابقه کار اجرایی یا قانون‌گذاری و بسیاری از تشکل‌های مردمی نیز استفاده کرده است.[۳]

کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای نوشته حسن روحانی بازگو کننده دیدگاه‌های وی در موضوع برنامه و پرونده هسته‌ای ایران است. او در این کتاب، خاطرات خود از مسائل و حوادث به وجود آمده در ۶۷۸ روز مسئولیت خود و همکارانش (۱۳۸۲/۷/۱۴ تا ۱۳۸۴/۵/۲۴) حول موضوع انرژی هسته‌ای ایران و چالش‌های بوجود آمده توسط کشورهای غربی به خصوص آمریکا و سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و بریتانیا را بیان می‌کند.

روزنامه واشینگتن پست نوشت حسن روحانی که به شیخ دیپلمات معروف است در نشست خبری پس از مراسم تحلیف، تمایل خود را در شرکت در مذاکرات اتمی با جامعه بین‌المللی ابراز کرد.[۴] این روزنامه به نقل از الیوت انگل، یکی از نمایندگان حامی طرح تحریم نفتی ایران گفت: اگر روحانی به راستی اراده و اختیار اتخاذ یک موضع شجاعانه در مورد برنامه هسته‌ای ایران نظیر تعلیق غنی سازی اورانیوم را داشته باشد، او فرصت کوچکی تا پیش از تبدیل شدن این طرح به قانون خواهد داشت.[۵][۶] مقامات و تحلیلگران آمریکایی می‌گویند، موج اخبار بد اقتصادی، کار را برای دولت حسن روحانی پیچیده خواهد کرد، اما در عین حال می‌تواند تمایل ایران به پذیرش محدودیت‌ها در زمینه فعالیت‌های هسته‌ای را نیز افزایش دهد.[۶] روحانی فردی میانه رو که در زمره مشاوران رهبر عالی ایران قرار دارد، وی در شرایطی ریاست جمهوری ایران را عهده‌دار می‌شود که این کشور پس از یک دهه کشمکش با غرب بر سر پرونده هسته‌ای، در موقعیتی حساس قرار دارد. دولت اوباما که در دو سال گذشته شدیدترین تحریم‌ها را علیه ایران به اجرا گذاشته است، امیدوار است بتواند طرف مذاکره نرم خوتری را در دولت روحانی برای خود بیابد که سیاست خارجی ایران را بر اساس وعده‌های داده شده، عملگرایانه تر به پیش ببرد.[۶]

روزنامه واشینگتن پست از غرب می‌خواهد تا هرچه سریعتر مذاکره با ایران را آغاز کند. این روزنامه به نقل از حسن روحانی نوشت که اگر آمریکا تمایل مثبت و احترامش را نشان دهد، راه برای تعامل متقابل گشوده می‌شود. حسن روحانی بدون شک مصمم است تا تحریم‌های بین‌المللی را کاهش دهد و هنوز روشن نیست که چگونه و با چه سرعتی وی می‌تواند یا می‌خواهد زمینه برنامه هسته‌ای ایران را تغییر دهد. حسن روحانی تلاش می‌کند لحن را در عرصه بین‌الملل تغییر دهد. وی اصلاح طلب نیست اما میانه رو است و پیروزی وی در انتخابات ریاست جمهوری و مواضع وی می‌تواند نشانگر سیگنال‌های جدید و متفاوتی با سیاست تقابل در سال‌های اخیر باشد. روحانی از گسترش ازادی‌های مدنی و آزادی زندانیان سیاسی صحبت کرد و نامزدهای اصولگرای انتخابات ریاست جمهوری را شکست داد. روحانی چندین تکنوکرات را برای حضور در کابینهاش انتخاب کرد و پیشنهاد کاهش یا لغو فیلترینگ اینترنت را که به شدت تحت کنترل است، مطرح کرد. حسن روحانی در کنفرانسی خبری پس از شروع به کار بر تمایلش برای مذاکره با آمریکا، تأکید کرد. وی در کنفرانس خبری تأکید کرد که آماده ورود به مذاکرات جدی و حقیقی دربارهٔ برنامه هسته‌ای ایران است، وی افزود که راه حل تنها از مسیر گفتگو و نه تحریم به دست می‌آید. روحانی تأکید کرد اگر آمریکا تمایل مثبت و احترامش را نشان دهد، راه برای تعامل متقابل گشوده می‌شود.[۷]

« بسیاری از تهدیدها با این انتخابات برطرف و جایگاه جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل به جایگاهی جدید در افکار عمومی مبدل شد و جهانیان با دیدگاهی دیگر نسبت به ایران و نظام جمهوری اسلامی ایران نگاه کردند. در سیاست خارجی دولت تدبیر و امید ضمن توجه به حقوق مردم و پاسداشت همه حقوق ملت ایران تلاش می‌کند با منطق و استدلال و تعامل سازنده با دنیا شرایطی را بوجود آورد تا بهانه‌هایی که غرب برای تحریم ایران دنبال می‌کند را از دست آنها گرفته و تلاش می‌کند که فشار نابجا، نابحق و غیرقانونی که علیه ملت ایران به انجام رسیده از ملت دور کند. »

حسن روحانی در مجلس خبرگان رهبری، ۱۳ شهوریور ۱۳۹۲[۸]
اسوشیتدپرس از قول حسن روحانی نوشت که ایران خواستار از سرگرفتن مذاکرات هسته‌ای است.[۹] حسن روحانی در خصوص تداوم برنامه هسته‌ای ایران، خطاب به آمریکا گفته است که زبان تحریم را رها کند. وی امیدوار است فشارهای اقتصادی کنونی که بر مردم تحمیل شده است متوقف گردد.[۱۰]

روحانی می‌گوید با عزم سیاسی، احترام متقابل و تأمین منافع مشترک و تنها از طریق تحقق عینی حقوق مردم ایران می‌توان صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران را تضمین نمود. با اعتمادسازی متقابل می‌توان در یک دوره زمانی کوتاه به این تضمین متقابل دست یافت.[۱۱]

حسن روحانی همچنین تأکید کرده است باید رژیمی که دارای زرادخانه‌های کشتار جمعی است نیز به معاهده خلع سلاح هسته‌ای بپیوندد

دانش و فناوری هسته‌ای چیست و جایگاه آن در توسعه علمی یک کشور کجاست؟[۳۳]
آیا استفاده از انرژی هسته‌ای مترادف با غنی سازی اورانیوم است؟[۳۴]
آیا ایران معادن قابل توجه اورانیوم در اختیار دارد تا پس از پایان معادن نفت و گاز همچنان از اورانیوم به عنوان یک منبع انرژی استفاده نماید؟[۳۵]
چرا علیرغم وجود دانش کافی و عدم وجود محدودیت سیاسی (نظیر آنچه برای ایران پیده آمده است) برخی کشورها به دنبال تولید انرژی هسته‌ای و غنی سازی نمی‌روند؟
برخی تحقیقات علمی نشان می‌دهند که ایران منابع کافی اورانیوم برای برنامه‌های هسته‌ای خود نظیر ساختن هشت نیروگاه هسته‌ای را در اختیار ندارد.[۳۶] در جریان هرگونه بحثی در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران و اهداف آن، باید به ذخایر مواد انرژی زا در ایران توجه کرد. منابع نفتی حدود نود سال آینده وجود خواهد داشت و ذخایر گازی نیز تا دویست و بیست سال دوام خواهند آورد، در مقابل این دو منبع انرژی ذخایر اورانیوم معدنی ایران بسیار ناچیز است. در حال حاضر ایران قصد دارد، در ۱۵ سال آینده توان هسته‌ای خود را به شدت گسترش دهد و در کنار نیروگاه هسته‌ای بوشهر، شش نیروگاه با قدرتی مشابه ایجاد کند. براساس مصوبه‌ای از مجلس شورای اسلامی که در مارس ۲۰۰۵ ابلاغ شد، دولت موظف است ۱۳ رآکتور با قدرتی مشابه آنچه در بوشهر به کار خواهد افتاد (۱۰۰۰ مگاوات) بسازد. برای به کارانداختن یک رآکتور با این قدرت، سالانه ۲۲ تن اورانیوم غنی سازی شده (به میزان ۴/۴ درصد) لازم است؛ و چون از هریک تن اورانیوم معدنی، فقط ۵۵۳ گرم اورانیوم غنی سازی شده بدست می‌آید، بنابراین هریک رآکتور، سالانه ۴۵۰ هزار تن اورانیوم معدنی مصرف می‌کند. با این حساب، و اگر آمار آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در مورد ذخایر اورانیوم ایران را اساس قرار دهیم، به نتایجی واقع بینانه می‌رسیم طبق محاسبه به فرض این که دولت ایران برنامه‌های هسته‌ای خود را پیاده کند، یعنی قادر باشد که در سال ۲۰۲۰ میلادی ۷ رآکتور مشابه بوشهر را به راه اندازد، در آن صورت تمامی ذخایر اورانیوم ایران در سال ۲۰۱۲ مصرف شده و ایران می‌بایست از آن به بعد اورانیوم وارد کند. حتی اگر آن ذخایری هم که در ایران هنوز کشف نشده‌اند ولی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، وجود آنان را حدس می‌زند نیز کشف و آماده بهره‌برداری شوند، باز هم ایران در سال ۲۰۲۴ قادر نخواهد بود، اورانیوم مورد نیاز خود را تأمین کند و ناچار است دست به دامن کشورهای اورانیوم دار شود؛ بنابراین برنامه‌های هسته‌ای ایران باعث تأمین انرژی ایران در آینده نخواهد بود. حال این سوالات مطرح است که: آیا دلیل اقتصادی دیگری برای توجیه برنامه‌های هسته‌ای ایران وجود دارد؟ آیا ایران نمی‌تواند مصرف نفت و گاز خود را برای تولید انرژی کاهش دهد و به جای آن از اورانیوم وارداتی استفاده کند؟ آیا ایران می‌تواند در صورت مدت زمان بیشتری از ذخایر نفتی و گازی خود بهره برد؟ در زمینه تأمین مصرف داخلی انرژی، امکانات ایران برای جایگزینی نفت با انرژی هسته‌ای محدود است. در حال حاضر ۱۸ درصد تولیدات نفت خام ایران برای انرژی مورد نیاز کشوربه کار می‌رود. برای جایگزینی آن، دو یا سه رآکتور مشابه بوشهر لازم است. این نشان می‌دهد که دغدغه اصلی جمهوری اسلامی ایران، جایگزینی نفت با انرژی هسته‌ای برای تأمین انرژی داخلی نیست. علاوه بر آن ایران قادر نخواهد بود تولیدات نفت خام خود را کاهش دهد و به جای آن از انرژی هسته‌ای استفاده کند. این کشور ۸۰ درصد درآمدهای صادراتی، ۴۵ درصد بودجه سالانه خود را از فروش نفت خام تأمین می‌کند. کاهش این درآمدها برای ایران امکان‌پذیر نیست.[۳۷][۳۸]

34th Anniversary of Iraniran Revolution (2).jpg
بگفته روزنامه واشینگتن پست یکی از دلایل مخالفت با برنامه اتمی ایران «سیاست‌های تهدیدآمیز (همانند علیه اسرائیل[۳۹])» می‌باشد. گزارش افق سالانه ارتش اسرائیل ایران را رسماً به عنوان خطری که موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند، معرفی کرده و به گفته دنیس بلر، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، اسرائیل مصمم به جلوگیری از پیشرفت برنامه اتمی ایران است.[۴۰][۴۱] همچنین برای آمریکا، یک ایران هسته‌ای ترسناک و بازدارنده است.[۴۲] در اوت ۲۰۰۶، کمیته دائمی منتخب مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا در گزارشی به کنگره آمریکا با استناد به گفتار زیر از رئیس جمهور ایران، ایران و احمدی‌نژاد را یک «تهدید علیه امنیت ملی آمریکا» دانسته و «موضع خصمانه ایران علیه آمریکا» را دلیل محکمی برای لزوم پیشگیری از دستیابی به فناوری هسته‌ای دانست.[۴۳] در ۴ آبانماه ۱۳۸۴، محمود احمدی‌نژاد در همایشی تحت عنوان «جهان بدون صهیونیسم» بیان کرده بود:[۴۳][۴۴]

بدون تردید می‌گویم که این شعار و هدف دست یافتنی است و به حول و قوه الهی به زودی جهان بدون آمریکا و صهیونیسم را تجربه کرده و در دوران درخشان حاکمیت اسلامی بر جهان امروز تنفس خواهیم کرد.

با اینحال بگفته گودات بغات از دانشگاه پنسیلوانیا، اکثر تحلیلگران بر عدم وقوع درگیری نظامی بین ایران و اسرائیل توافق نظر دارند و فراخوانی برای نابودی اسرائیل را برای استفاده‌های داخلی و منطقه‌ای دانسته، و معتقد است که ایران هیچگونه برنامه‌ای برای حمله نظامی به اسرائیل (چه با سلاح‌های اتمی، و چه با سلاح‌های متعارفش) ندارد، و به نقل قولی از رهبر ایران اشاره کرده که بگفته او سیاست رسمی ایران در مورد مناقشه اعراب و اسرائیل را اینگونه جمع‌بندی کرده که «موضوع فلسطین جهاد ایران نیست».[۴۵][۴۶]

همچنین به دلیل امکان استفاده دوگانه از این فناوری در تولید تسلیحات هسته‌ای،[۴۷][۴۸] ایران مورد اعتراض کشورهای دیگر بویژه دیگر اعضای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که ایران نیز عضوی از آن می‌باشد قرار گرفت که کشور ایران با هدف اعتمادسازی و رفع هرگونه ابهام پیرامون صلح‌آمیز بودن استفاده از فناوری هسته‌ای با بازرسی‌های آژانس انرژی هسته‌ای موافقت نمود. پیرامون مخالفت کشورهای آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای غربی بگفته نشریه باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران، برخی کارشناسان بر این باورند که آمریکا در این زمینه برخوردی دوگانه و تبعیض‌آمیز داشته‌است و کشورهای غربی قصد دارند دانش غنی‌سازی را در انحصار خود داشته‌باشند و از دسترسی کشورهای جهان سوم جلوگیری می‌کنند و این در حالیست که در برابر زرادخانه‌های اتمی اسرائیل به سکوت حمایت‌آمیز خود ادامه می‌دهند.[۵] این نشریه در دفاع از موضع ایران ادامه می‌دهد که در طول این مدت ایران مطابق با قوانین بین‌المللی و پادمان‌های جهانی در این زمینه، عمل کرده‌است که بازرسی آزادانه بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دوربین‌های کارگذاشته شده، تمامی دال بر این ادعا هستند.[۵]

آمریکا، اتحادیه اروپا، و اسرائیل بر آنند که ایران با «کمک مخفیانه» منابع پاکستانی موفق به ساخت مراکز لازم برای تولید سوخت هسته‌ای از جمله غنی‌سازی اورانیوم شد.[۴۹] ایران همواره این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید تمام برنامه هسته‌ای ایران داخلی و بر مبنایی بنیادی می‌باشد که بطور اصولی و با طرح استقلال کامل فناوری هسته‌ای از بدو انقلاب اسلامی بازسازی و اجرا شده‌است.

ایران با تأکید همچنین بر حق قانونی خود در استفاده از انرژی هسته‌ای تأکید دارد.

برنامه هسته‌ای ایران که در سال ۱۳۲۹ آغاز شده بود در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت. ایران در سال ۱۳۳۷ (۱۹۵۸)، به عضویت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درآمد و در سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸) پیمان عدم تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را امضاء کرد و دو سال بعد آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند.[۱][۲]

در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱ (۹ فوریهٔ سال ۲۰۰۳ میلادی) محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیهٔ سوخت هسته‌ای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران داد و در فروردین ۱۳۸۵ (آوریل سال ۲۰۰۶) محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳٫۵ درصد شده‌است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) ایران از ساخت میله سوخت هسته‌ای ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران خبر داد.

با انتشار اخبار پیاپی از فعالیتهای هسته‌ای در ایران و پس از دامنه‌دار شدن اختلافات میان ایران و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که منجر به صدور چندین قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران و غنی سازی گردید. تحریم‌های وسیعی علیه ایران از طرف سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان علیه ایران اجرا گردید، و همچنین دانشمندان هسته‌ای ایران آقایان: مصطفی احمدی روشن، دکترمسعود علی‌محمدی، دکتر مجید شهریاری، مهندس داریوش رضایی‌نژاد و رضا قشقایی ترور شدند.[۳]

ایران مدعی بود رویکرد تقابل با برنامه اتمی این کشور به نتیجه نمی‌رسد و کشورهای غربی باید توانایی اتمی ایران را بپذیرد.[۴]

نهایتاً در سالهای آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهدهٔ برجام میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، پرونده سیزده سالهٔ هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامهٔ هسته‌ای ایران با بتن ریزی در قلب نیروگاه بطور نسبی متوقف شد.برنامه هسته‌ای ایران که در سال ۱۳۲۹ آغاز شده بود در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت. ایران در سال ۱۳۳۷ (۱۹۵۸)، به عضویت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درآمد و در سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸) پیمان عدم تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را امضاء کرد و دو سال بعد آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند.[۱][۲]

در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱ (۹ فوریهٔ سال ۲۰۰۳ میلادی) محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیهٔ سوخت هسته‌ای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران داد و در فروردین ۱۳۸۵ (آوریل سال ۲۰۰۶) محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳٫۵ درصد شده‌است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) ایران از ساخت میله سوخت هسته‌ای ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران خبر داد.

با انتشار اخبار پیاپی از فعالیتهای هسته‌ای در ایران و پس از دامنه‌دار شدن اختلافات میان ایران و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که منجر به صدور چندین قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران و غنی سازی گردید. تحریم‌های وسیعی علیه ایران از طرف سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان علیه ایران اجرا گردید، و همچنین دانشمندان هسته‌ای ایران آقایان: مصطفی احمدی روشن، دکترمسعود علی‌محمدی، دکتر مجید شهریاری، مهندس داریوش رضایی‌نژاد و رضا قشقایی ترور شدند.[۳]

ایران مدعی بود رویکرد تقابل با برنامه اتمی این کشور به نتیجه نمی‌رسد و کشورهای غربی باید توانایی اتمی ایران را بپذیرد.[۴]

نهایتاً در سالهای آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهدهٔ برجام میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، پرونده سیزده سالهٔ هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامهٔ هسته‌ای ایران با بتن ریزی در قلب نیروگاه بطور نسبی متوقف شد.برنامه هسته‌ای ایران که در سال ۱۳۲۹ آغاز شده بود در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت. ایران در سال ۱۳۳۷ (۱۹۵۸)، به عضویت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درآمد و در سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸) پیمان عدم تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را امضاء کرد و دو سال بعد آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند.[۱][۲]

در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱ (۹ فوریهٔ سال ۲۰۰۳ میلادی) محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیهٔ سوخت هسته‌ای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران داد و در فروردین ۱۳۸۵ (آوریل سال ۲۰۰۶) محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳٫۵ درصد شده‌است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) ایران از ساخت میله سوخت هسته‌ای ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران خبر داد.

با انتشار اخبار پیاپی از فعالیتهای هسته‌ای در ایران و پس از دامنه‌دار شدن اختلافات میان ایران و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که منجر به صدور چندین قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران و غنی سازی گردید. تحریم‌های وسیعی علیه ایران از طرف سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان علیه ایران اجرا گردید، و همچنین دانشمندان هسته‌ای ایران آقایان: مصطفی احمدی روشن، دکترمسعود علی‌محمدی، دکتر مجید شهریاری، مهندس داریوش رضایی‌نژاد و رضا قشقایی ترور شدند.[۳]

ایران مدعی بود رویکرد تقابل با برنامه اتمی این کشور به نتیجه نمی‌رسد و کشورهای غربی باید توانایی اتمی ایران را بپذیرد.[۴]

نهایتاً در سالهای آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهدهٔ برجام میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، پرونده سیزده سالهٔ هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامهٔ هسته‌ای ایران با بتن ریزی در قلب نیروگاه بطور نسبی متوقف شد.

شنود دایم ارتباطات از راه دور، در سراسر جهان (موبایل، فکس، ای. میل و ارتباطات انفورماتیک) و همچنین دریافت و تحلیل تصاویر ماهواره‌ای، در حوزه وظایف سازمان امنیت ملی آمریکا است. این آژانس - که مقرّ آن در فورت مید (مریلند، نزدیک واشنگتن) قرار دارد. صدهزار نفر را در استخدام خودش دارد که این افراد در مراکز مختلف در آمریکا و ایستگاه‌های شنود مستقر در خارج، به کار مشغولند. این سازمان از بودجه سالانه‌ای معادل بیش از شانزده میلیارد دلار بهره می‌برد. به گفته جان پیک، کارشناس آمریکایی مسائل اطلاعاتی، آژانس امنیت ملی ایالات متحده، حدود ۹۵ درصد ارتباطات از راه دور را در سراسر جهان، تحت کنترل دارد. این حجم عظیم اطلاعات به وسیله ابرکامپیوترهای مجهز به نرم‌افزارهای تجزیه و تحلیل، مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد. البته رقم گفته شده از سوی این کارشناس آمریکایی، مورد قبول همة اهل فن نیست، اما می‌توان با اطمینان گفت که توانایی آژانس امنیت ملی آمریکا در ره‌گیری اطلاعاتی بیش از پنجاه درصد ترافیک جهانی را شامل می‌شود. مدیر این آژانس، به هنگام یکی از معدود مصاحبه‌هایش با مطبوعات، اعلام کرده بود که او باید هر سه ساعت، اطلاعاتی معادل کل کتابخانه کنگره آمریکا را تحت اداره‌اش داشته باشد.

اطلاعات مورد تحلیل سازمان امنیت ملی آمریکا، به طور دائم از طریق حدود پنجاه ایستگاه شنود در بیست کشور جهان در سطح پنج قاره دریافت می‌شود. این ایستگاه‌ها وظیفه دارند علامات فرستاده شده از سوی ماهواره‌های مخابراتی را شنود کنند؛ البته عمده این علامات از سوی ماهواره‌های اینتل ست ارسال می‌گردد. مهم‌ترین ایستگاه‌های شنود در کشورهای انگلستان، نیوزیلند، استرالیا و آلمان مستقر هستند.

مقر این سازمان در مریلند
این ایستگاه‌های ره‌گیری علامات ماهواره‌ای، اطلاعات را دریافت می‌کنند؛ خواه از طریق ره‌گیری مستقیم امواج فرستاده شده از سوی ماهواره، یا از طریق دریافت علامات ماهواره‌های ویژه جمع‌آوری اطلاعات در فضا. این ماهواره‌های ره‌گیری که به نام‌های «مرکوری»، «ترومپت»، یا «مانتور» شناخته می‌شوند، همچنین قادر به ره‌گیری امواج رادیوالکتریک از مبدأ زمین هم هستند. برای انجام دقیق مأموریت، برخی از این ماهواره‌ها - مثل ماهواره‌های مرکوری - به آنتن‌هایی مدوّر مجهز هستند که می‌توانند امواج خیلی سبک را منعکس کنند؛ امواجی که سطح‌شان می‌تواند تا سطح یک زمین فوتبال برابر باشد. این آنتن‌های عظیم می‌توانند امواج فرستاده شده از سوی ایستگاه‌های تقویتی تلفن‌های همراه را دریافت کنند. شایع است که ۹ ماهواره از این دست در اطراف زمین و در ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتری از سطح زمین قرار دارند. ۲ ماهواره از این نوع، بر فراز قاره اروپا قرار دارند و اطلاعات دریافتی را به ایستگاه بزرگ منویت هیل در انگلستان ارسال می‌کنند.

هر بار که شما مکالمه‌ای تلفنی با خارج برقرار می‌کنید و انعکاس صدای خودتان را در گوشی می‌شنوید (علامت مشخصه استفاده از ماهواره در ارتباط با راه دور)، مطمئن باشید که این ایستگاه‌های زمینیِ آژانس امنیت ملی آمریکا هستند که مشغول دریافت مکالمه شما هستند. سازمان امنیت ملی آمریکا روزانه میلیون‌ها ارتباط از راه دور را ره‌گیری می‌کند. تمامی ارتباطاتی که به این ترتیب در چهار گوشه جهان شنود می‌شوند، به فورت مید فرستاده شده و در آنجا غربال می‌شوند ولی تنها بخش کوچکی از اطلاعات ارسالی مورد استفاده بعدی قرار می‌گیرد. اما عملیات غربال چگونه انجام می‌گیرد؟ کامپیوترهایی مجهز به نرم‌افزارهای مخصوص، وظیفه تجزیه و تحلیل و غربال اولیه اطلاعات را بر عهده دارند. این کامپیوترها شماره تلفن‌های خاصی را در حافظه خودشان ذخیره کرده‌اند که براساس آنها غربال اولیه را انجام می‌دهند و تنها آن دسته از مکالماتی را که به وسیله این شماره‌ها صورت پذیرفته اند، نگه میدارند. این شماره‌ها عبارتند از: شماره تلفن وزارت‌خانه‌ها، سفارت‌خانه‌ها، روابط‌عمومی سازمان‌های بین‌المللی، سازمان‌های غیردولتی، شرکت‌های بزرگ فعال در عرصه‌های حساس و مشکوک به رقابت با منافع ملی آمریکا در حوزه‌های مختلف؛ اما گزینش ارتباطات همچنین از طریق شناسایی صدای افراد هم صورت می‌گیرد. همین‌جا روشن کنیم که میکروچیپ‌های کامپیوترهای کرای (Cray) که شناسایی صداهای آشنا را انجام می‌دهند، در فورت مید و در یک کارخانه ویژه ساخته می‌شوند. کامپیوترهای Cray متعلق به آژانس امنیت ملی آمریکا هماهنگ با بانک داده‌هایشان، قادرند صداهای شخصیت‌های تحت مراقبت مثل شخصیت‌های سیاسی و دیپلماتیک، نظامی، رؤسای شرکت‌ها و حتی اعضای شناخته شده جنبش‌های تروریستی یا شورشیان و سران کارتل‌های مواد مخدر را شناسایی کنند.

شمار ارتباطات گزینش شده، حفظ شده و تفسیر شده (ارتباطی که تحلیل یا گزارشی را در پی دارد) تقریباً به پانزده مورد در روز بالغ می‌شود.

بی‌شک ارتباطات افراد بر روی شبکه اینترنت نیز تحت کنترل شدید قرار دارد؛ کاملاً محتمل است آژانس امنیت ملی ایالات متحده با توجه به محتوای روی شبکه، هر لحظه آنها را کنترل کند؛ میهن‌پرستی آمریکایی به گونه‌ای است که همه شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنتی - که اکثرشان آمریکایی هستند - به آژانس امنیت ملی کشورشان اجازه می‌دهند، داده‌های مشتریان‌شان را کنترل کند و همین‌طور ارتباطات اینترنتی‌شان را؛ به علاوه اینکه برخی سایت‌های اینترنتی (اغلب آمریکایی)، گاهی بدون اطلاع صاحبان آنها برای کنترل محتوای کامپیوترهای برخی کاربران اینترنتی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مدتی است که به طور مداوم این نجوا به گوش می‌رسد که شرکت بزرگ کامپیوتری «مایکروسافت» پیوند نزدیکی با آژانس امنیت ملی آمریکا دارد؛ البته این همکاری‌ها در چارچوب عملیات شنود و ره‌گیری انجام می‌شود. باید بگوییم تنها، آژانس امنیت ملی آمریکا اینترنت را تحت کنترل ندارد؛ بلکه تقریباً تمام سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا سرویس‌های ره‌گیری و کنترل خاصّ خودشان را (در مورد اینترنت) دارا هستند؛ این موضوع از CIA تا حتی سرویس اطلاعاتی نیروی دریایی آمریکا را شامل می‌شود.

اشلون (به انگلیسی: ECHELON) نام یک شبکهٔ اطلاعاتی برای جمع‌آوری و تحلیل داده است که از جانب پنج کشور امضاکنندهٔ پیمان اوکاسا یا فایو آیز(استرالیا، کانادا، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا) و برخی متحدان آنها مثل کشور ژاپن اجرا می‌شود.

بر طبق اسنادی در پارلمان اروپا، اشلون برای نظارت بر ارتباطات نظامی و دیپلماتیک اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و همپیمانانش در بلوک شرق در زمان جنگ سرد و اوایل ۱۹۶۰ میلادی پایه‌گذاری شده است. پارلمان اروپا در گزارش خود در مورد پروژهٔ اشلون که در سال ۲۰۰۱ میلادی منتشر شد نتیجه‌گیری می‌کند که بر پایهٔ اطلاعات موجود اشلون این توانایی را داشته است که تماس‌های تلفنی، دورنگارها، ایمیل‌ها و دیگر شدآمدهای جهانی داده‌ها که از طریق انتقال ماهواره‌ای، شبکه‌های تلفن عمومی، و مایکرویو جابجا می‌شده‌اند را رهگیری و محتوایشان را بازرسی کند.

رودخانه کرخه اندیمشک از رودخانه ها ی پر برکت ایران است که برای سیراب کردن انسان و زمین وجانوران زیستگاه کرخه اندیمشک مهم وحیاتی است .
برای اسکان عشایر درکنار رودخانه کرخه اندیمشک امکانات و برنامه های خوبی وجود دارد.
برای تفریح مردم اندیمشک و مسافران هم امکان استفاده هست .
برای مردم روستایی و عشایری ماهیگیری از رود خانه کرخه اندیمشک لذت خاصی و جنبه اقتصادی دارد .از فروش شن و ماسه اطراف رودخانه کرخه اندیمشک سرمایه خوبی نصیب صاحب این زمین ها میشود.
حیوانات کنار رودخانه کرخه اندیمشک با کمک حامیان محیط زیست از خطرانقراض بدست شکارچیان در امان ماند

مسئول محترم میگوید مردم به من نمی گویندکانکس میخواهیم